Flint corn

Flint corn is a variant of maize that is the same species as common corn. Gia Mas War, Indhurata Also known as Indian corn or sometimes calico corn. Because each kernel has a hard outer layer to protect the delicate endosperm, it is comparable to Flint's; Hence the name Flint Corn.

Flint corn does not have dents in every kernel, with less soft starch than tent corn. It is one of only three varieties of maize cultivated by Native Americans, throughout New England and the northern hemisphere, including tribes such as the Bowne in the Great Plains. BC Archaeologists are still struggling to gather enough evidence before reaching the final conclusions about the location of the corn in the United States, dating to more than 1,000 years ago. Corn was first cultivated in Mexico about 9,000 years ago by indigenous peoples.

They used several generations of selective breeding to turn wild dioxin grass with small grains into a rich source of modern jia mace. Flint corn has less moisture, so it is more frost resistant than other vegetables. New England's infamous "Summer Free Year" of 1816 was the only surviving crop. The color of flint corn is often different from that of white and yellow tent corns, with most flint corn being multi-colored. Similar to the Linnaeus variant of maize, any kernel may contain yellow pigmented zeaxanthin but higher concentrations. Regional varieties with specific color include blue corn and purple corn. It has a hard, slightly translucent kernel.

Flint corn has long been used to make hominy, the staple food of the United States since pre-Columbian times. They are often called "ornamental corn" or "Indian corn", although each of those names has a different meaning. 

These varieties can be eaten as popcorn, although many mistakenly believe that such colored varieties are tasteless or toxic.

________________________________________________________

                               ஃபிளின்ட் சோளம்

 ஃபிளின்ட் சோளம்  என்பது மக்காச்சோளத்தின் மாறுபாடு ஆகும், இது பொதுவான சோளத்தின் அதே இனமாகும். ஜியா மேஸ் வர். இந்துராட்டா; இந்திய சோளம் அல்லது சில சமயங்களில் காலிகோ சோளம் என்றும் அழைக்கப்படுகிறது. ஒவ்வொரு கர்னலும் மென்மையான எண்டோஸ்பெர்மைப் பாதுகாக்க கடினமான வெளிப்புற அடுக்கைக் கொண்டிருப்பதால், அது ஃபிளிண்ட் போல கடினமாக இருப்பதுடன் ஒப்பிடப்படுகிறது; அதனால் இந்த சோளத்திற்கு ஃபிளின்ட் சோளம் என்ற பெயர் வந்தது.

டென்ட் சோளத்தை விட குறைவான மென்மையான மாவுச்சத்துடன்  ஃபிளின்ட் சோளமானது ஒவ்வொரு கர்னலிலும் பற்களைக் கொண்டிருக்கவில்லை. பூர்வீக அமெரிக்கர்களால் பயிரிடப்படும் மூன்று வகையான சோளங்களில் இதுவும் ஒன்று, நியூ இங்கிலாந்து மற்றும் வடக்கு அடுக்கு முழுவதும், பெரிய சமவெளியில் உள்ள பாவ்னி போன்ற பழங்குடியினர் உட்பட. கி.மு. 1000 க்கு முன் தற்போது அமெரிக்காவில் உள்ள பகுதியில் இத்தகைய சோள சாகுபடிக்கான ஆதாரங்களை தொல்பொருள் ஆராய்ச்சியாளர்கள் கண்டறிந்துள்ளனர். சோளம் முதலில் மெக்ஸிகோவில் சுமார் 9,000 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு பூர்வீக மக்களால் வளர்க்கப்பட்டது. 

சிறு தானியங்களைக் கொண்ட காட்டு டீயோசின்ட் புல்லை நவீன ஜீயா மேஸ் என்ற உணவின் வளமான ஆதாரமாக மாற்ற அவர்கள் பல தலைமுறைகளைத் தேர்ந்தெடுத்த இனப்பெருக்கத்தைப் பயன்படுத்தினர். பிளின்ட் சோளத்தில் மிகக் குறைந்த நீர்ச்சத்து இருப்பதால், மற்ற காய்கறிகளை விட இது உறைபனியை எதிர்க்கும். 1816 ஆம் ஆண்டின் நியூ இங்கிலாந்தின் பிரபலமற்ற "கோடை இல்லாத வருடம்" தப்பிப்பிழைத்த ஒரே  பயிர் இனமாகும்.

ஃபிளிண்ட் சோளத்தின் நிறம் பெரும்பாலும் வெள்ளை மற்றும் மஞ்சள் நிற டென்ட் கார்ன்களிலிருந்து வேறுபட்டது, பெரும்பாலான ஃபிளிண்ட் சோளம் பல வண்ணங்களில் உள்ளது. மக்காச்சோளத்தின் லின்னேயஸ் மாறுபாட்டைப் போலவே, எந்த கர்னலும் மஞ்சள் நிறமியான ஜீயாக்சாண்டின் கொண்டிருக்கும் ஆனால் அதிக மாறுபட்ட செறிவுகளைக் கொண்டிருக்கலாம். குறிப்பிட்ட வண்ணம் கொண்ட பிராந்திய வகைகளில் நீல சோளம் மற்றும் ஊதா சோளம் ஆகியவை அடங்கும். இது கடினமான, சற்று ஒளிஊடுருவக்கூடிய கர்னலைக் கொண்டுள்ளது. ஃபிளிண்ட் சோளம் என்பது கொலம்பியனுக்கு முந்தைய காலத்திலிருந்தே அமெரிக்காவின் பிரதான உணவான ஹோமினியை தயாரிப்பதற்கு விரும்பப்படும் சோளமாகும்.

அவை பெரும்பாலும் "அலங்கார சோளம்" அல்லது "இந்திய சோளம்" என்று அழைக்கப்படுகின்றன, இருப்பினும் அந்த பெயர்கள் ஒவ்வொன்றும் மற்ற அர்த்தங்களைக் கொண்டுள்ளன. இந்த வகைகளை பாப்கார்னாக உண்ணலாம், இருப்பினும் பலர் இதுபோன்ற வண்ண வகைகள் சுவையற்றவை அல்லது நச்சுத்தன்மை கொண்டவை என்று தவறாக நம்புகிறார்கள்.